Matthijs is een van de beweeglijkste spelers van TAS. Zijn personages lopen vaak energiek over het toneel, gaan fysieke interacties aan met andere personages of halen zelfs acrobatische toeren uit. Matthijs deinst er dan ook niet voor terug om met je te vechten, aan je te gaan hangen of met je te zoenen.
Voor wie te veel in zijn hoofd zit bij dezen ter inspiratie de volgende scène van Matthijs tijdens een training: hij komt op, heeft eigenlijk geen idee wat hij gaat doen, maakt een aantal zwierige bewegingen om dan ineens te ontdekken dat zijn hand een eigen leven leidt. Spontaan in een hevig belanden met je eigen hand (en dat gevecht tragisch genoeg nog verliezen ook). Knap fysiek spel en volledige overgave aan een verrassende spelimpuls. Een hommage aan het ware improviseren.
Matthijs’ zangtalent kan niet ongenoemd blijven. Matthijs houdt van zingen, kan goed zingen en hij doet het dus graag. Zijn zanglijnen zijn origineel en melancholisch en zijn teksten sober doch poëtisch. Daarmee kan Matthijs een emotioneel moment prachtig versterken en dramatiseren (in de betekenis: theatraler maken). Ter afwisseling gooit hij er ook wel eens een bestaand nummer in dat op de een of andere manier toepasselijk is op dat moment. Vaak tot grote hilariteit van de rest van de groep want in zo’n geval geldt de regel: hoe meliger des te beter.
Voor wie vaker naar onze voorstellingen komt kijken, moet maar eens op het volgende letten: Matthijs heeft iets met spelshows. Hij heeft natuurlijk gelijk: het leven hééft dikwijls iets weg van een spelshow, met name wanneer er moeilijke keuzes gemaakt moeten worden. Dat via komische overdrijving te laten zien op het toneel is een terechte gedachte.